O MAL
O escolante de Illobre viña todos os seráns deprenderme a doutrina para me ir confesar. Un día co gallo dos mandamentos pregunteille:
¿Don Xabiel que é fornicar?
Don Xabiel, aquel vello velliño bo e sabedor, que endexamais tivo segredos para min, que decote respondeu ás miñas demandas, olloume moito cos seus olliños pequeneiros e dixo dubidando:
- Fornicar… é escoitar o asubío dun paxaro estando nun sermón…
Aquela noite, cando don Xabiel falou cos meus pais, mamá estaba cavilosa e o meu pai riu ás gargalladas.
De alí a dous días houbo misión en Lamas, leváronme alá. O frade pregaba no adro subido ao chanzo do cruceiro. Miña nai puxo a súa cadeira baixo as pólas do castiñeiro vello. O frade falaba no cruceiro e no castiñeiro asubiaba un paxaro. Eu fuxía de oír ao paxaro e arelaba escoitar ao frade, mais tanto fuxín da cántiga que rematei pondo atención nela.
Así foi como eu cometín o meu primeiro pecado.
Esta pequena narración pertence a unha publicación de Filgueira titulada Os nenos, que é a súa primeira obra de creación literaria promovida pola Editorial Lar, editada en Pontevedra en 1925 e ilustrada polo seu amigo, Luis Pintos Fonseca, que aparez na ilustración deste artigo. Esta publicación sería recollida posteriormente en Quintana Viva, Galaxia, 1971, reeditada despois varias veces.
FOTOS:
- A foto aparecida no segundo artigo deste blog, foi extraída da mesma publicación que a foto da primeira entrada.
- A foto de Filgueira aos 17 anos, aparecida na terceira entrega de outubro de 2008, procede da revista Galicia en Madrid, xullo-setembro 1988.
- A ilustración de Pintos Fonseca é unha adaptación da que figura no libro coordinado por Xosé Fortes: O instituto de Pontevedra, século e medio de historia 1845-1995, Pontevedra, 1997.
O escolante de Illobre viña todos os seráns deprenderme a doutrina para me ir confesar. Un día co gallo dos mandamentos pregunteille:
¿Don Xabiel que é fornicar?
Don Xabiel, aquel vello velliño bo e sabedor, que endexamais tivo segredos para min, que decote respondeu ás miñas demandas, olloume moito cos seus olliños pequeneiros e dixo dubidando:
- Fornicar… é escoitar o asubío dun paxaro estando nun sermón…
Aquela noite, cando don Xabiel falou cos meus pais, mamá estaba cavilosa e o meu pai riu ás gargalladas.
De alí a dous días houbo misión en Lamas, leváronme alá. O frade pregaba no adro subido ao chanzo do cruceiro. Miña nai puxo a súa cadeira baixo as pólas do castiñeiro vello. O frade falaba no cruceiro e no castiñeiro asubiaba un paxaro. Eu fuxía de oír ao paxaro e arelaba escoitar ao frade, mais tanto fuxín da cántiga que rematei pondo atención nela.
Así foi como eu cometín o meu primeiro pecado.
Esta pequena narración pertence a unha publicación de Filgueira titulada Os nenos, que é a súa primeira obra de creación literaria promovida pola Editorial Lar, editada en Pontevedra en 1925 e ilustrada polo seu amigo, Luis Pintos Fonseca, que aparez na ilustración deste artigo. Esta publicación sería recollida posteriormente en Quintana Viva, Galaxia, 1971, reeditada despois varias veces.
FOTOS:
- A foto aparecida no segundo artigo deste blog, foi extraída da mesma publicación que a foto da primeira entrada.
- A foto de Filgueira aos 17 anos, aparecida na terceira entrega de outubro de 2008, procede da revista Galicia en Madrid, xullo-setembro 1988.
- A ilustración de Pintos Fonseca é unha adaptación da que figura no libro coordinado por Xosé Fortes: O instituto de Pontevedra, século e medio de historia 1845-1995, Pontevedra, 1997.
1 comentario:
Sigo diariamente o fermoso blog que creaches, e vexo coma se vai renovando e enriquecéndose con novas e valiosas aportaciós. Un bo e laborioso traballo que redunda en beneficio da nosa cultura.
Publicar un comentario