O grande personaxe galego a quen está dedicado este blog, que é como unha pequena homenaxe a súa memoria, era un extraordinario defensor das viaxes e dos intercambios culturais. D. Xosé, sendo unha persoa xa maior, tiña unha grande mobilidade por toda a xeografía galega e tiña feito múltiples viaxes polo exterior, moitas delas feitas co alumnado do seu instituto.
Nós compartimos con el a paixón polas viaxes e por coñecer outras culturas e outras xentes. Imos reflectir unha pequena escapada de semana santa polas admiradas terras da Andalucía.
Comenzamos facendo un pequeno percorrido pola cidade de Sevilla, sempre é un pracer voltar a Sevilla, voltar a Andalucía, terra de artistas e de poetas e antes de todo lembrar ao grande e admirado D. Antonio Machado es as súas verbas en forma de sentidos versos:
"Mi infancia son recuerdos de un patio de Sevilla,
y un huerto claro donde madura el limonero;..."
E nos tempos litúrxicos que corren, temos na cabeza a fermosa saeta:
"¡Oh, la saeta, el cantar
al Cristo de los gitanos,
siempre con sangre en las manos,
siempre por desenclavar!"
Chegamos a Sevilla o luns 18/04/2011 sobre as 20:00 h., as rúas estaban ateigadas de xentes que agardaban nos distintos barrios as saídas dos fermosos pasos da Semana Santa das distintas confrarías. Era admirable contemplar o fervor relixioso de tantas persoas: nenos, mozos e maiores. Uns ían cubertos polos seus capuchóns, moitos penitentes polas rúas, outros sentados dende horas nas beirarrúas cas súas banquetas pregables agardando piadosamente o paso da imaxe da súa devoción. O tráfico cortábase en moitas rúas, a vida detíase na contemplación en moitos currunchos de Sevilla, moreas e moreas de persoas que ían e viñan para non perderse este espectáculo con amplo sentido relixioso.
O martes estivo moi chuvioso e os pasos non puideron saír, moita xente sentía tristura e contrariedade polas inclemencias do tempo.
O mércores, dirixímonos a Córdoba para contemplar fundamentalmente a Mezquita e o xoves despois de topármonos con algúns pasos nas rúas tan concorridas de Málaga, voltabamos á Terra, o tempo seguía cuberto e chuvioso... lonxe da Terriña, lonxe do meu lar!
AS IMAXES RECOLLEN DISTINTAS INSTANTÁNEAS DESA AGRADABLE E INESQUECIBLE VIAXE, QUE XA ESTÁ NO LUGAR ESCOLLIDO DAS LEMBRANZAS. (EN ANDALUCÍA TAMÉN CHOVE E EN SEVILLA MÓLLASTE QUE É UNHA MARABILLA).
No hay comentarios:
Publicar un comentario