Da montaña á gran cidade
No curso 1983-1984, daba o salto á gran cidade. No meu segundo destino como
mestre do ensino público chegaba á cidade de Vigo, para facerme cargo dunha
clase de nenos e nenas de Educación Infantil do Colexio de Preescolar da R/
Palencia, situada no tradicional e típico barrio vigués do Calvario. Foi un
cambio moi grande, da zona rural á gran urbe de Galicia, Vigo, a cidade
obreira, a do gran porto de Galicia.
Tamén fun moi ben acollido e moi querido polo alumnado, polas compañeiras e
polas familias. Estreabamos un pequeno colexio de catro unidades de
pre-escolar, como se dicía daquela. Eu como era o máis novo, fun o secretario.
Xunto coa directora puxemos en funcionamento aquel pequeno centro da rúa Palencia.
As aulas estaban moi ben, tiñan o chan de cortiza, había un gran patio cuberto,
na parte baixa do colexio. Pero, como anécdota, comeza o curso e o colexio non
tiña dotación algunha, non había pupitres, nin ningún tipo de material; eso,
que tanto a directora como eu o reclamabamos continuamente á delegación
provincial de educación sen éxito ningún. Tiveron que mobilizarse os pais e
entón foi como chegou todo.
Como eu era o primeiro en chegar, saía de Vilagarcía no tren das sete da
mañá, facía de conserxe, no tempo de
inverno prendía a calefacción, abría as portas e recibía ás compañeiras. Foi un
curso tamén inesquecible. Fixemos actividades de aula aberta, como o simulacro
do funcionamento dunha rúa no patio do colexio. Os nenos fixeron e decoraron diversos
sinais de tráfico, edificios e casas de cartón, os nenos fixeron de semáforos,
pintaron os pasos de peóns, representaron o papel de policías e circularon cos
seus triciclos, bicicletas, coches e motos de xoguete, ata un día viñeron a
dirixir o tráfico nesta rúa simulada os policías locais do Concello de Vigo,
que aproveitaron tamén para dar unha charla ao alumnado sobre circulación
viaria.
Lembro con moito cariño ás compañeiras e ao alumnado daquel pequeno parvulario,
foron todos moi bos comigo. Co alumnado eu cantaba moito, un repertorio de
cancións infantís, do folclore e das populares daquel tempo. Un día, invitamos
aos pais e nais para que os escoitaran cantar. E sucedeu unha cousa curiosa e
simpática, despois do recital, a directora felicitoume e díxome, que ben
ensaiaches aos nenos e nenas, incluso cunha canción en polifonía; eu boteime a
rir e expliqueille á compañeira que eu simplemente cantaba con eles, o que
sucedera, foi que nunha das cancións un grupo entrou a destempo, e este fallo
foi o que provocou que eso parecera polifonía, fóra froito dun erro. Rimos un
pouco, pero quedara ben.
Este curso foi para min moi completo, algunhas tardes ía á Alliance
Française a mellorar o meu francés e a participar nalgunhas das actividades que
alí se celebraban. Asistín tamén a algúns cursiños de formación do profesorado,
organizados polo Concello de Vigo, por exemplo, un sobre fotografía e outro
sobre o horto escolar, coa visita á Granxa-Escola de Ponteareas. Tamén
frecuentaba o cine e o teatro, asistín a estrea en Galicia de Luces de Bohemia, cun soberbio José Mª
Rodero no papel de Max Estrella, fora no recuperado teatro García Barbón. A
vida cultural e a movida viguesa non tiñan nada que ver coa paz e coa
tranquilidade da vida campestre de Codeseda. Pero, para min constituíron dous
primeiros destinos marabillosos, de feliz lembranza. Esto quere ser unha
homenaxe ás tres compañeiras e ao alumnado do Colexio de Preescolar da Rúa
Palencia – O Calvario de Vigo, do curso 1983-1984.
No hay comentarios:
Publicar un comentario