COMENTARIOS EDUCATIVOS-LOMCE (III)

III.- Neste anteproxecto de lei (LOMCE) e no segundo faise moito fincapé na excelencia, na eficiencia, na optimización termos moi utilizados na corrente neoliberal e nunha linguaxe moi empresarial e comercial que agora se quere trasladar ao ámbito da educación. Pregúntome se as persoas normais ou mediocres ou discapacitadas non teñen cabida na escola, ou que esta non ten respostas educativas para elas. A sociedade só acolle aos máis capaces, non tendo cabida os que non son rendibles, non os temos en conta, marxinámolos, botándoos fóra, apartándoos. E esa a equidade que queremos? E ese o Estado de Dereito que queremos? Un mundo para todos ou un mundo para os que teñén éxito? Os outros tirámolos á cuneta? Ademais para o logro de mellores resultados e da autonomía dos centros é preciso invertir en educación e invertir máis, non recortar, senón, como vai mellorar todo? E que entendemos por mellorar? Unha escola inclusiva, acolledora, de crecemento persoal e social ou unha escola segregadora, clasista, discriminadora? Certo que hai que empregar ben os recursos de todo tipo, e os máis importantes son os recursos persoais; pero, eliminando persoal docente e técnico e tratándoo mal, como se vai mellorar? Como se vai a lograr a excelencia? Excelencia para todos ou para os que a poidan pagar? Primarase á privatización para que se formen as élites das familias pudientes e dedicarase a escola pública para o pobo, para os probes nunha concepción clasista da escola; e eso o que queremos? O que persigue este goberno cos seus anteproxectos rexeitados por todos e sen consensuar é unha escola para ricos distinta da dos pobres. É alarmantemente crece a pasos axigantados a pobreza infantil no noso país, cada vez hai máis diferencias entre os nenos españois. Estase a producir unha gran distancia entre o ensino público e o ensino privado; entre o ensino do pobo e o das clases pudentes. Se está a establecer unha inxustiza moi grande coa escola pública, dándose pasos cara atrás. Parece que o que prima e o desmantelamento dos servizos públicos para entregalos á especulación privada. Non é certo que os servizos públicos da sanidade e da educación sexan malos e máis caros que os privados, esa é unha idea que están interesados en espallar como desculpa para crear a corrente de opinión de que é nesaria a súa privatización e fanno coa colaboración de moitos medios de comunicación amarillistas, non hai unha prensa libre, hai unha prensa comprada e aborregada coas subvencións das distintas administracións, onde está a prensa libre? Houbo algunha vez prensa libre en España? Todo este discurso neoliberal xa se produxo noutros países, Arxentina e Gran Bretaña; por exemplo, anularon servizos públicos e o sector privado destrozou o servizo (por exemplo, neste dous países, o servizo do ferrocarril). Foron experiencias privatizadoras nefastas froito dos excesos do neoliberalismo que campa polos seus respectos en España e en Europa. Claro que hai que fomentar o emprego das novas tecnologías na escola e o ensino de idiomas e promocionar axeitadamente a Formación Profesional; pero, non en detrimento das Humanidades e do ensino das materias de tipo artístico. Tamén hai que impulsar a Atención á Diversidade, para que o sistema educativo acolla e inclúa a todo o alumnado, inclusive aos que presentan grandes dificultades e necesidades educativas. E a FP hai que potenciala revalorizándoa, dotándoa dos recursos necesarios e de calidade e non converténdoa na opción B ou porta excluínte para moitos ou no refuxio a onde dirixir aos “malos estudantes”, facendo prematuras encrucilladas ou distintas vías discriminatorias. É preciso unha boa FP, potente, ben planificada e como opción de calidade e de prestixio. AGARDEMOS QUE VOLVA A POLÍTICA DO DIÁLOGO, DO CONSENSO, DA BUSCA DE SOLUCIÓNS ENTRE TODOS. TODOS SOMOS O PAÍS, TODOS FORMAMOS O ESTADO. ESPERANDO PODER ESTAR AQUÍ O DÍA 22, SORTE E SAÚDE NESTAS FESTAS E QUE TODOS CONSTRÚAMOS UN FUTURO MELLOR CARA O 2013.