viernes, 27 de enero de 2012

XI MESA DAS VERBAS - 20/01/2012



No Liceo Casino de Vilagarcía de Arousa celebramos unha nova Mesa das Verbas. Nesta oportunidade, comenzamos lembrando a Celso Emilio Ferreiro, neste 2012, ano que se cumpriría o seu centenario, lemos o seu coñecido poema, do seu poemario máis famoso: LONGA NOITE DE PEDRA:

Irmáus


Camiñan ao meu rente moitos homes.
Nonos coñezo. Sonme estranos.
Pero ti, que te alcontras alá lonxe,
máis alá das sabanas e das illas,
coma un irmáu che falo.
Si é túa a miña noite,
si choran os meus ollos o teu pranto,
si os nosos berros son igoales,
coma un irmáu che falo.
Anque as nosas palabras sean distintas,
e ti negro e eu branco,
si temos semellantes as feridas,
coma un irmáu che falo.
Por enriba de tódalas fronteiras,
por enriba de muros e valados,
si os nosos sonos son igoales,
coma un irmáu che falo.
Común temos a patria,
común a loita, ambos.
A miña mau che dou,
coma un irmáu che falo.

Logo, nesta xuntanza poética, compartiron versos:

- Enrique Brumbéck (recitador)

- Andrea Fernández

- Antonio Pinedo

- Ángeles Conde

- Evcalo

- Porto

- Ramón Torrado

- Carmen Abalo

- Carmen Darriba (Brétema)

- Manoel Xosé de Oliveira (Brétema)

- Rafa Gómez (Brétema)

- Tito Porto

- María Palacios (Brétema)

- Isabel Pintos

- José González Moreno (recitador)

- Xermán Torres

- Alfonso Saavedra

Finalizou a xuntanza coa declamación maxistral por parte de María Palacios do poema de San Juan de la Cruz (1542-1591): NOCHE OSCURA DEL ALMA,

Canciones del alma que se goza de haber llegado al
alto estado de la perfección, que es la unión con Dios,
por el camino de la negación espiritual.


En una noche oscura,
con ansias en amores inflamada,
(¡oh dichosa ventura!)
salí sin ser notada,
estando ya mi casa sosegada. 5

A oscuras y segura,
por la secreta escala disfrazada,
(¡oh dichosa ventura!)
a oscuras y en celada,
estando ya mi casa sosegada. 10

En la noche dichosa,
en secreto, que nadie me veía,
ni yo miraba cosa,
sin otra luz ni guía
sino la que en el corazón ardía. 15

Aquésta me guïaba
más cierta que la luz del mediodía,
adonde me esperaba
quien yo bien me sabía,
en parte donde nadie parecía. 20

¡Oh noche que me guiaste!,
¡oh noche amable más que el alborada!,
¡oh noche que juntaste
amado con amada,
amada en el amado transformada! 25

En mi pecho florido,
que entero para él solo se guardaba,
allí quedó dormido,
y yo le regalaba,
y el ventalle de cedros aire daba. 30

El aire de la almena,
cuando yo sus cabellos esparcía,
con su mano serena
en mi cuello hería,
y todos mis sentidos suspendía. 35

Quedéme y olvidéme,
el rostro recliné sobre el amado,
cesó todo, y dejéme,
dejando mi cuidado
entre las azucenas olvidado. 40


AVISO PARA TODOS OS AMANTES DA POESÍA E ASIDUOS ÁS MESAS DAS VERBAS:

O noso compañeiro, ANTONIO PINEDO presentará no Salón de Actos do Liceo Casino de Vilagarcía de Arousa, rúa Castelao, 5, o día 16/02/2012, ás 21:00 h., un libro de poemas que esconde dúas historias de amor, unha relacionada coa súa dona, Ángeles Conde e outra, o amor á Nosa Terra, a belida e amada GALICIA.

No hay comentarios: