lunes, 15 de noviembre de 2021

POBRIÑA DA TOLA! Unha lembranza da infancia en Caldas de Reis

 


Manoliño, o de Inés, era un dos meus amigos da infancia dourada en Caldas de Reis. Era un rapaz curtido nas rúas de Caldas, posuía grandes habilidades para moitas cousas. Era moi mañoso en cuestións manuais para artellar xoguetes (espadas de madeira, variados obxectos con casca de pino, arcos de frechas con ballestas dos paraugas, facer pompas de xabón, monicreques de cartón e madeira, ...). 

Foi tamén, ao meu ver, o "monaguillo" que mellor repicaba as campás do campanario da igrexa de Santo Tomé.

Pero, hoxe quero lembralo, unha vez máis, por unha picardía de cativos, el era capaz das máis enseñosas falcatruadas. Pois ben, vou relatar un feito verídico no que tomei parte.

Na casona do lugar da Canle, zona coñecida en Caldas de Reis porque alí atopouse o tesouro prehistórico que se conserva no Museo de Pontevedra, (a casa aparece nas fotografías desta entrada, en imaxes tomadas por min o 15 de novembro de 2021), había nos anos 60 do pasado século unha muller que dicían tola e que era moi fermosa. Esta muller gustaba andar espida pola súa casa.

Meu amigo Manoliño o de Inés


Un día, Manoliño, que era un pouco maior ca min, levoume á casa da Canle para ver á tola. Polas fiestras podiamos ver á muller núa. Recordo que tiña unha longa e bonita melena. Estivemos alí uns intres, observándoa, era realmente fermosa.


E nós alí como paspáns en modo "voyeurs". Manoliño dicíame que el ía ás veces por alí para ver á pobre da tola. Tamén me invitaba a ir pola noitiña ao parque xardín para espiar ás parellas. Esto para min era difícil, case que imposible porque a esas horas eu facía os deberes do cole, estudaba e lía na compaña do meu avó. Ademais ceaba cedo e axiña ía para a cama. Así que nunca puiden acompañar a Manoliño nas súas correrías polo parque naquelas noitiñas de espionaxe aos amantes que gozaban da súa compañía naqueles fermosos e escuros paraxes.

Manoliño finou novo, mágoa que desexei xuntarme con el pasado moito tempo co fin de lembrar esta e miles de anécdotas que atesourabamos daquelas vivencias da infancia caldense dos anos 60. Que tempos!

Manoliño un gran "monaguillo" repicador




No hay comentarios: