viernes, 27 de enero de 2012

XI MESA DAS VERBAS - 20/01/2012



No Liceo Casino de Vilagarcía de Arousa celebramos unha nova Mesa das Verbas. Nesta oportunidade, comenzamos lembrando a Celso Emilio Ferreiro, neste 2012, ano que se cumpriría o seu centenario, lemos o seu coñecido poema, do seu poemario máis famoso: LONGA NOITE DE PEDRA:

Irmáus


Camiñan ao meu rente moitos homes.
Nonos coñezo. Sonme estranos.
Pero ti, que te alcontras alá lonxe,
máis alá das sabanas e das illas,
coma un irmáu che falo.
Si é túa a miña noite,
si choran os meus ollos o teu pranto,
si os nosos berros son igoales,
coma un irmáu che falo.
Anque as nosas palabras sean distintas,
e ti negro e eu branco,
si temos semellantes as feridas,
coma un irmáu che falo.
Por enriba de tódalas fronteiras,
por enriba de muros e valados,
si os nosos sonos son igoales,
coma un irmáu che falo.
Común temos a patria,
común a loita, ambos.
A miña mau che dou,
coma un irmáu che falo.

Logo, nesta xuntanza poética, compartiron versos:

- Enrique Brumbéck (recitador)

- Andrea Fernández

- Antonio Pinedo

- Ángeles Conde

- Evcalo

- Porto

- Ramón Torrado

- Carmen Abalo

- Carmen Darriba (Brétema)

- Manoel Xosé de Oliveira (Brétema)

- Rafa Gómez (Brétema)

- Tito Porto

- María Palacios (Brétema)

- Isabel Pintos

- José González Moreno (recitador)

- Xermán Torres

- Alfonso Saavedra

Finalizou a xuntanza coa declamación maxistral por parte de María Palacios do poema de San Juan de la Cruz (1542-1591): NOCHE OSCURA DEL ALMA,

Canciones del alma que se goza de haber llegado al
alto estado de la perfección, que es la unión con Dios,
por el camino de la negación espiritual.


En una noche oscura,
con ansias en amores inflamada,
(¡oh dichosa ventura!)
salí sin ser notada,
estando ya mi casa sosegada. 5

A oscuras y segura,
por la secreta escala disfrazada,
(¡oh dichosa ventura!)
a oscuras y en celada,
estando ya mi casa sosegada. 10

En la noche dichosa,
en secreto, que nadie me veía,
ni yo miraba cosa,
sin otra luz ni guía
sino la que en el corazón ardía. 15

Aquésta me guïaba
más cierta que la luz del mediodía,
adonde me esperaba
quien yo bien me sabía,
en parte donde nadie parecía. 20

¡Oh noche que me guiaste!,
¡oh noche amable más que el alborada!,
¡oh noche que juntaste
amado con amada,
amada en el amado transformada! 25

En mi pecho florido,
que entero para él solo se guardaba,
allí quedó dormido,
y yo le regalaba,
y el ventalle de cedros aire daba. 30

El aire de la almena,
cuando yo sus cabellos esparcía,
con su mano serena
en mi cuello hería,
y todos mis sentidos suspendía. 35

Quedéme y olvidéme,
el rostro recliné sobre el amado,
cesó todo, y dejéme,
dejando mi cuidado
entre las azucenas olvidado. 40


AVISO PARA TODOS OS AMANTES DA POESÍA E ASIDUOS ÁS MESAS DAS VERBAS:

O noso compañeiro, ANTONIO PINEDO presentará no Salón de Actos do Liceo Casino de Vilagarcía de Arousa, rúa Castelao, 5, o día 16/02/2012, ás 21:00 h., un libro de poemas que esconde dúas historias de amor, unha relacionada coa súa dona, Ángeles Conde e outra, o amor á Nosa Terra, a belida e amada GALICIA.

miércoles, 18 de enero de 2012

ANDREA FERNÁNDEZ, "NEI"


Unha muller moi especial, chea de forza, de espírito rebelde e indómito; para ninguén pasa indiferente. Amante da lectura e da escritura, ela escribe moi ben, dun xeito moi orixinal. Coñecímonos a finais dos 70, principios dos 80 do pasado século, cando un grupo de mozos e mozas demócratas fundamos o lembrado "Club Juvenil Villagarciano" e tamén participabamos nas actividades do Club de Mozos Pintores "Carlos Maside", que naqueles tempos lideraba e patrocinaba, D. Manuel Trigo Díaz, mestre e poeta.
"Nei" comparte comigo o amor pola radio, ela fíxoa fai tempo, coincidimos nos comezos de Radio Arosa - SER. Agora, compartimos o gusto pola poesía, coordinando as Mesas das Verbas e os Obradoiros Creativos de Poesía.
Aceptou a nosa proposta e contestou ao cuestionario Proust.

CUESTIONARIO PROUST


1.- Cal é o principal trazo do seu carácter? Impulsividade

2.- Que calidade prefire nun home? honradez

3.- E nunha muller? A mesma que nun home, non hai diferenzas na calidade humana por cuestión de xénero

4.- Cal é a túa principal característica? Non o sei, deberían dicilo os demais

5.- Que aprecia máis nas súas amizades? Todo, incluso os defectos

6.- Cal é o seu principal defecto? Inseguridade

7.- Cal é a súa ocupación favorita? escribir

8.- Cal é o seu soño de felicidade? Non perdo o tempo en pensar no que me falta. Limítome a ser feliz.

9.- Cal sería a súa maior desgraza? Que non me quixeran os que me queren.

10.- Como lle gustaría ser? Como son, sabendo decatarme mellor das cousas que fago mal e as veces non vexo.

11.- Cal é o país onde desexaría vivir? Aquí, sen dúbida

12.- Cal é a súa cor preferida? laranxa

13.- Cal é a flor que máis lle gusta? orquídea

14.- Cal é o seu paxaro preferido? colibrí

15.- Cal é o seu prosista preferido? Cunqueiro

16.- E o seu poeta favorito? Benedetti

17.- Cal é o seu heroe de ficción? Gandalf

18.- E a súa heroína de ficción? Galadriel

19.- Quen é o seu pintor favorito? Gustav Klimt

20.- E o seu compositor musical? George Gershwin e Tchaikovsky

21.- Quen son os seus heroes da vida real? Os meus veciños, os meus amigos todos os que teñen que chegar a fin de mes cun sorriso ¡e consíguenno!

22.- E as súas heroínas da vida real? Os mesmos que os meus heroes.

23.- Que acontecementos ou características da Historia detesta máis? Aborrezo as “fazañas bélicas”

24.- Quen son os seus heroes e/ou heroínas da Historia Mundial? Akenaton, Hipatia de Alexandría, Marie Curie, Florence Nightingale, Simone de Beauvoir.
25.- Cal é a súa comida preferida? O marisco

26.- E a súa bebida? Una boa cervexa con amigos.

27.- Cales son os nomes que máis lle gustan? Gonzalo e Aloia

28.- Que detesta por riba de todo? A deslealdade

29.- Que personaxes históricos detesta máis? Tódolos ditadores de calquera pelaxe, incluídos os ditadores da fe e das ideas, non só políticos.

30.- Que feito militar admira máis? ningún

31.- Que reforma valora máis? O respeto polos Dereitos humáns

32.- Que don natural lle gustaría posuír? A templanza

33.- Como lle gustaría morrer? Coa conciencia tranquila

34.- Cal é o estado actual do seu espírito? Saudable, o meu vaso está medio cheo case sempre.

35.- Que defectos ou faltas lle inspiran máis indulxencia? Todos ¡quen son eu para xulgar a ninguén! agás aqueles que danan aos demais sen remorsos.

36.- Cal sería o seu distintivo ou a súa divisa?

Prefiro que me odien polo que son, a ser amado por algo que nunca serei.

* Para rematar indique unha lembranza ou algo que queira destacar sobre a comarca de Arousa-Salnés.:
Esta é a miña casa, cunha parede mariña ao oeste; non está demasiado ben illada do mundo, abátennos ventos do norte, tolos e violentos, e xélidas augas precipítanse sobre as nosas cabezas, ate conxelar os nosos pes.
É certo que o calor da parede este, que garda os grafitis da idade do ferro, ornase cun friso de muíños de vento, onde Eolo fai soar o seu chifre entre xestas e toxos.
Xa non quedan moitos carballos, pero a parede sur é unha fiestra á ría, terra de lobos din que foi e agora atalaia dos meus medos.
Ao meu norte, as torres do Oeste que vixiaban as incursións viquingas.
Teño unha casa de auga e terra, de montaña e vento, téñoa! e muta coma a miña alma, coma as estacións deixan as súas pegadas no corazón das árbores.

Nei mantén un blog que vos recomendo:

www.montexiabre.wordpress.com

lunes, 9 de enero de 2012

POBRE GALICIA!






(...) / ANTES QUE GALICIA SUBA / CA CRUZ QUE O SEU LOMBO AGOBIA / AQUEL DIFÍCIL CAMIÑO / QUE Ó PE DOS ABISMOS TOCA, / QUISÁIS, CANSADA E SEDENTA, / QUISÁIS QUE DE ANGUSTIAS MORRA. (Rosalía de Castro: CANTARES GALLEGOS).

Crer en Galicia, as súas xentes, a súa lingua, a súa cultura para soerguer Galicia do seu atraso milenario. Loitar contra do caciquismo e clientelismo político e traballar por facer país, superar a cortedade de miras, o egoísmo, o individualismo, a corrupción de todo tipo.

Poñérmonos o obxectivo en darlle un bo futuro á infancia e á mocedade de Galicia. Aos nosos fillos e netos; aos homes e mulleres galegos do porvir. Traballar con rigor para o medio e longo prazo; sen descoidar o presente.

Teño escoitado moitas veces o dito de que Galicia é un país rico de xente pobre. Que desprecia e bota fóra aos seus fillos máis valiosos e esgrevios. Galicia perde atractivo e volve a alonxar a súa xente, a perda de poboación, a sangría demográfica deixa a Galicia despoboada, mísera; así, Galicia non terá futuro, é un país en extinción, o galego debera ser unha especie axeitadamente protexida. Galicia perde en economía e en peso político. Non hai incentivos para a mocedade; trátase dun país vello, habitado maioritariamente por vellos, os nenos son un prezado ben escaso. Así, esmorecemos a pasos axigantados; un deserto, eso será Galicia. É a triste morte e desaparición de Galicia.

Por múltiples causas e motivacións, paseniñamente fóronse desmantelando os sectores agropecuario, gandeiro e pesqueiro de Galicia. O mar e o campo son a riqueza e potencialidade de Galicia, habería que darlle valor engadido, manufacturar con calidade a nosa riqueza natural. Cun traballo sostible, científico, racional; co extremo coidado do noso medio ambiente, coa rica e xenerosa natureza que nos envolve.

A nula industrialización é un mal endémico de Galicia, e dunha industrialización axeitada e respectuosa coa Nosa Terra. A desfeita causada ao noso sector naval, a instauración de empresas altamente contaminantes e de pouco peso e pouca proxección de futuro. Cando o que se deberan crear son empresas de transformación e posta en valor das nosas excelentes materias primas de orixe agrícola, gandeira e da pesca e do marisqueo. Cunha explotación racional e científica das mesmas. Introducirse en novos mercados, principalmente latinoamericanos e asiáticos. Establecendo colaboración e intercambios culturais, empresariais, económicos e políticos.

Pero, o que sería moi importante é a inversión en educación e en investigación; non é bo para Galicia destrozar o sistema educativo público e contribuir erroneamente á desfeita da universidade galega e botar a perder a investigación na Nosa Terra. Penso que deberiamos unificar as tres universidades galegas, facendo unha única, potente e extraordinaria universidade galega con campus diversificados e especializados en distintos puntos da comunidade. Promover a inversión en I+D+i, coa axeitada utilización das novas tecnoloxías e coa promoción de mozos emprendedores, fomento de rexistro de novas patentes e da creación científica, humanística e artística. Preservar o noso rico patrimonio material e inmaterial e dalo a coñecer.

Coidar especialmente o noso medio natural, adoptando medidas preventivas diante de eventuais riscos e fomentando o máximo respecto pola natureza. Mimar e promocionar o medio rural, converténdoo en algo atractivo, productivo, gratificante. Incentivar as actividades agropecuarias e gandeiras, traballando o sector con planificación e cunha mentalidade enriquecedora. Tentar a recuperación de pobos e aldeas abandoados. Galicia baixo ningún concepto debe darlle as costas ao campo e ao mar; neles temos o futuro.

Habería que optimizar e rentabilizar a organización política e administrativa e poñela ao servicio verdadeiro do pobo, non exclusiva ou principalmente da clase política e dos intereses meramente partidarios, rachar co cativo clientelismo político e a instrumentalización dos orzamentos públicos por intereses partidarios e de clase. Habería que suprimir concellos, reagrupándoos e unificándoos, disminuíndo así os costes políticos e administrativos e buscando a eficacia e os servicios públicos de calidade. Supresión das deputacións, dándo maior protagonismo aos concellos, a administración máis próxima aos cidadáns. Disminución do número de parlamentarios autonómicos, supresión definitiva do Senado. Unha cámara de representantes única, máis eficaz e dinámica, máis aberta.
Modificar o sistema electoral, listas abertas, maior representatividade do pobo, ao estilo das circunscripcións británicas. Maior dinamismo e proximidade dos diputados, unha administración máis transparente e útil. Debate e discusión da forma do Estado e de Goberno, renovando, actualizando e facendo máis participativa a vida política. Pacto educativo, sanitario, de servicios sociais básicos e sobre as pensións para garantir ao pobo un mínimo estado do benestar.

Tamén sería interesante planificar e realizar unhas boas redes de comunicación e de transporte, ter un só aeroporto forte, dinámico e competitivo e ben comunicado coa autopista e coa rede ferroviaria, debería ser o aeroporto de Lavacolla, facendo que dunha vez por todas chegue o tren ata alí.
A autopista do Atlántico xa está amortizada, ten que ser gratuíta xa, coidala ao mesmo tempo que manter as outras autovías o autopistas comarcais.
Establecer unhas redes de trens de cercanías que uniran toda Galicia. Unha boa rede ferroviaria, de calidade e rápida serviría para vertebrar e comunicar a Galicia interior coa da costa. Promover dun xeito efectivo o uso dos transportes públicos.

E sobre todo, cambiar de mentalidade, en vez de chupar do país ata esnaquizalo, ofrecer todos traballo, colaboración, ilusión e xenerosidade. Para construir entre todos unha Galicia posible; mellor, máis próspera. Construamos entre todos un futuro para Galicia.

EN HOMENAXE A ISAAC DÍAZ PARDO, HOME TRABALLADOR E EMPRENDEDOR; GALEGO EGREXIO.
EDITOR DOS ADRAIS DE FILGUEIRA VALVERDE.