lunes, 24 de septiembre de 2012

ANTONI GAUDÍ (REUS, 1852 - BARCELONA, 1926)

Trátase dun dos grandes representantes do Modernismo no mundo da arquitectura e as súas artes auxiliares. Persoa sinxela e austera, xenio da arquitectura civil (parque Güell da cidade condal, casa Milá ou da "Pedrera", pazo episcopal de Astorga) e da arquitectura relixiosa, co impoñente e extraordinario templo da Sagrada Familia en Barcelona, aínda en fase de construcción deica polo menos o ano 2025. Amósase aquí unha mistura de estilos, un luminoso Neogótico, un audaz Barroco e ata un Modernismo surrealista. Gaudí implicouse de gran xeito neste templo, que é un dos símbolos máis recoñecidos internacionalmente da capital catalana. Estaba tan inmerso na súa construcción que facía vida no templo e o templo era a súa vida.
Hoxe en día, esa obra póstuma rende homenaxe ao seu deseñador e proxectista, no museo anexo ao templo pódese observar a minuciosidade coa que é construido, alí tomamos algunhas fotos onde se amosa a reproducción e reconstrucción de como quedou o seu gabinete de traballo o día da súa morte e a mesa onde se poden ver algúns dos artiluxios que utilizaba para facer os seus deseños.
Visitamos e coñecemos in situ varias obras súas e que xa temos referido: o parque Güell, a casa da Pedrera, o templo da Sagrada Familia, ultimamente revisitado, e o pazo episcopal de Astorga. Admiramos a súa obra cun estilo e cun selo característico moi persoal e cheo dunha beleza singular; todo o mundo pode saber e identificar cando se trata dunha obra de Gaudí, son as súas señas de identidade: predominio da liña curva, uso de cores vivos, o vangardismo e moita orixinalidade, así como a inspiración na Natureza e unha democratización da arte. Gaudí viviu para crear e para deixar beleza e verdade á posteridade.

lunes, 17 de septiembre de 2012

A SAGRADA FAMILIA, OBRA DE OURIVERÍA

O venres 14 de setembro de 2012, aproximadamente dende as 12:00 h. e ata as 14:15 h., estiven a visitar o templo da Sagrada Familia de Barcelona, obra concebida e deseñada polo xenial arquitecto Antoni Gaudí. Tanto interese puso neste traballo que o tiña concentrado e ocupado de tal xeito que non se percatou do tranvía que acabou coa súa vida. Pero, deixou todo minuciosamente planificado e proxectado. Unha obra que comenzou a cimentarse a finais do século XIX, levou todo o século XX na súa construcción e aínda esgotará bastante tempo do século XXI antes de que se lle poña remate definitivamente. Gaudí que practica, unha arquitectura ou unha loucura? É sorprendente a minuciosidade na súa obra. Gaudí era un gran creente, a Sagrada Familia ten unha fonda fundamentación teolóxica e relixiosa, no templo amósase unha profusión de ideas relixiosas, trátase dunha homenaxe, un recoñecemento de adoración e veneración á familia de Xesús de Nazareth. O templo, tanto no exterior como no interior inclúe distintas escenas desa Sagrada Familia e os seus personaxes: Xesús, María, e Xosé. Por unha familia nos vén a salvación, unha familia que acolle e nos ofrece ao Salvador, Cristo. Para compartir esas ideas, Gaudí traballa como as abellas cando fan os seus panais, a obra dun meticuloso ourive que non deixa nada ao azar, hai unha planificación e un traballo exhaustivo como se pode apreciar no Museo anexo ao templo. Quedamos abraiados co interior: as vidreiras, as imaxes, o sistema de columnas, a vida, a Vida que alí se expresa e se manifesta. No exterior, puidemos gozar das fachadas do Nadal e da Paixón; pois, a fachada da Gloria aínda se atopa no proceso de construcción. Miles de persoas tódolos días poden contemplar esta gran obra que a ninguén deixa indiferente. Ofrecemos algunhas das numerosas fotos que tomamos. Se tendes a oportunidade non aforredes unha visita á Sagrada Familia de Barcelona.

lunes, 10 de septiembre de 2012

REPENICAR DAS CAMPÁS

É mágoa que agora non se escoite tanto o repenicar das campás. Antigamente, as campás marcaban a regulación do tempo, tocaban a morto, tocaban a arrebato para avisar de calquera perigo ou emerxencia, por exemplo, dun incendio para que os veciños acudisen a sofocalo. Nos mosteiros indican as distintas tarefas e oracións que teñen que facer os monxes ou as monxas. Famosos son os rezos da liturxia das horas, co seu respectivo toque de campás: a maitines, tertia, nona, vísperas... Pero, imos falar dun toque especial de alegría, o repenicar dos días de festa; por exemplo, da festa do patrón ou da patrona ou o repenicar da vixilia pascual e do domingo de pascua. Na parroquia de Santo Tomás Bécquet de Caldas de Reis nos anos finais da década dos sesenta do pasado século XX, había un monaguillo que tiña un don especial para repicar, era un espectáculo velo bailar tocando, repenicando as campás, xa temos falado del noutras entradas, trátase do meu amigo da infancia, Manoliño, o de Inés. Ía daquí para acolá, tocando as distintas campás que había no campanario, naquel tempo moi perigoso; pois, estaba moi deteriorado e mal coidado, Manoliño obviaba o perigo e voaba, bailaba indo dunha campá a outra, unhas pequenas, outras máis grandes, cada unha coa súa fala, co seu toque peculiar que tan ben coñecía o Manoliño. Cada campá tiña a súa personalidade propia e o meu amigo coñecíaas como se foran as súas amigas, creo que lle tiña un nome a cada unha. Era un artista, era o monaguillo que daquela mellor manexaba as campás. Aquel campanario máxico coas súas vistas aos catro puntos cardinais, de alí había unha magnífica panorámica das terras do Umia; ao lonxe: Saiar, Bemil, San Clemente, San Andrés de César, Tibo, o Umia, o pai de Caldas de Reis, esa querida vila das miñas lembranzas infantís.

lunes, 3 de septiembre de 2012

A RAPSODA, CELUCHI ZAMBRANO, EN VILAGARCÍA DE AROUSA

A artista onubense, Celuchi Zambrano, residente na actualidade en Madrid, ofrecerá un recital poético en Vilagarcía de Arousa, o sábado 8 de setembro, a partires das 21:00 h. no Auditorio Municipal. Contará coa colaboración do rapsoda, José González Moreno, residente xa hai moitos anos na capital arousá. Tamén participará Germán Jesús Torres Sánchez, interpretando ao piano fragmentos escollidos de Chopin e de Mozart. O acto será presentado por Xermán Torres. Outra oportunidade para gozar da poesía en combinación coa música. Agardamos que Vilagarcía acolla con interese esta actividade cultural que se lle oferta. CELUCHI ZAMBRANO acumula unha grande experiencia no recitado de poesía, tendo participado dende moi noviña en numerosos actos poéticos e teatrais en distintos puntos do noso país. A súa experiencia coa palabra ten unha estreita relación co seu labor radiofónico en emisoras do antigo Protectorado español en Marrocos, onde viviu máis de vintedous anos. En Madrid tamén protagonizou e participou en numerosos espacios radiofónicos. Hoxe, está máis centrada nos recitais poéticos, temos, pois, a oportunidade aquí de escoitar unha gran voz da poesía, unha voz experimentada e de moita calidade. Sen dúbida, Celuchi aportará o seu arte que nos servirá para contrastar e aprender a todos os que ultimamente realizamos experiencias poéticas na nosa cidade, chamada a Perla de Arousa, ofrezámoslle á señora Zambrano as perlas da nosa asistencia e das nosas ovacións, constituirá un intercambio, sen dúbida, enriquecedor. SAÚDE E POESÍA. // FONTES E INFLUENCIAS: Do seu pai, o poeta Diego Zambrano e de González Marín, gran rapsoda dos anos 40 e 50 do pasado século. EXPERIENCIA RADIOFÓNICA: Locutora en RADIO PAN AMERICAN de Tánger e RADIO ÁFRICA. O traballo na radio facilitoulle os contactos co mundo do teatro. Por encargo de Enrique Guitart participou na obra: LAS MANOS DE EURÍDICE, recitando o monólogo: LAS NARICES DE EURÍDICE, que lle proporcionou un emocionante éxito.
El recital resultó un acto muy entrañable y de gran calidad, todos los asistentes mostraron una gran satisfacción con el mismo, fue un acontecimiento poético y musical digno de recordar y de repetir en otra oportunidad. Escribimos en castellano en deferencia de Celuchi, a la que aprovechamos para felicitarle por su arte y fina sensibilidad, así como por su calidad interpretativa; pero, sobre todo porque es una gran persona y una gran artista. José González Moreno también estuvo a una gran altura en la declamación con gran derroche de energía y maestría de los dos poemas que interpretó: PUEBLA DEL RÍO ESTÁ EN FIESTAS de Ángel Peralta y PENAS Y ALEGRÍAS DEL AMOR de Rafael de León. Celuchi Zambrano dividió su actuación en tres partes, bueno, cuatro, si contamos la original introducción, después de la introducción declamó poemas de su hermano poeta, DIEGO ZAMBRANO ENRÍQUEZ, a continuación recitó poemas de varios autores, algunos de la GENERACIÓN DEL 27, de GARCÍA LORCA, VICENTE MEDINA, RAFAEL DE LEÓN,... En la parte final se dedicó a los poemas de su querido y recordado padre, DIEGO ZAMBRANO. Nos sorprendió poniendo fin a su recital con un precioso poema de su progenitor, LA CALANDRESA. Interpretó y acompañó al piano el joven músico vilagarciano, GERMÁN JESÚS TORRES SÁNCHEZ, que ejecutó fragmentos escogidos de MOZART, BEETHOVEN, CHOPIN y otras piezas del repertorio clásico. Un acto que quedará por mucho tiempo en nuestras memorias y en nuestros corazones. ¡SALUD Y POESÍA!