lunes, 16 de marzo de 2009

OS NENOS


(Na imaxe unha páxina do Álbum “Nós” de Castelao, Filgueira foi un dos pontevedreses que axudaron a costear a magnífica primeira edición desta obra)

Filgueira Valverde, ademais de manifestar as súas ledas lembranzas da súa nenez, manifestou sempre un grande respecto por esta etapa da evolución humana e traballou por conseguir que moitas persoas tiveran unha mellor infancia. O seu labor a fronte do Tribunal Tutelar de Menores foi premiado coa concesión da Cruz de San Raimundo de Peñafort.
Tamén nas súas primeiras obras literarias fai alusión á nenez, unha titulándose, OS NENOS, e a outra constitúe a primeira farsa teatral en galego, dirixida e protagonizada por nenos e da que xa temos falado noutra entrada, AGROMAR.
Ofrecemos un fragmento da primeira obra e que foi recollida en QUINTANA VIVA e que leva por título O BEN:

“Cando tiven dez anos a miña nai deixoume baixar a xogar ao adro da igrexa. Miña nai ficaba no sobrado ollando se me facía mal e chamábame se ía moi lonxe. Mais eu xamais fuxín moito, porque non sabía xogar ren, e ollaba soamente o que facían os outros. Iso gustáballes, pois cando xogaba, tiñan que perder para que gañase o neno do pazo e a cousa non tiña divertimento. En troques, para que fixera algo, facíanme xuíz das liortas que decote tiñan e dábanme a gardar as formas.
Alí xogaban Xunquiño de Lousame e Manuel o fillo de don Pedro. Xunquiño era moi cativeiro, un larafouciñas, pobre, moi bo. Manuel, un foupeiro de moito trasacordo, fillo de home ricaz, era ruín como o diaño. Xunquiño perdía case sempre, e Manuel gañaba, gañaba…
Manuel non sabía as formas que tiña. Xunquiño, ¡meu pobre!, sabía ben que só lle quedaban tres. Eu tiña na man dereita as de Manuel e na esquerda as de Xunquiño. Cando gañaba Manuel non lle quitaba ningunha a Xunquiño, cando gañaba Xunquiño, quitáballe dúas a Manuel.
Así foron as primeiras boas obras que eu fixen”. (XFV).

Compre que nos acheguemos a coñecer a inmensa obra de D. Xosé, tamén a literaria dos primeiros tempos, chea de tenrura, de simple beleza. Era don Xosé un mestre da lingua.

No hay comentarios: