(Na imaxe unha páxina do Álbum “Nós” de Castelao, Filgueira foi un dos pontevedreses que axudaron a costear a magnífica primeira edición desta obra)
Filgueira Valverde, ademais de manifestar as súas ledas lembranzas da súa nenez, manifestou sempre un grande respecto por esta etapa da evolución humana e traballou por conseguir que moitas persoas tiveran unha mellor infancia. O seu labor a fronte do Tribunal Tutelar de Menores foi premiado coa concesión da Cruz de San Raimundo de Peñafort.
Tamén nas súas primeiras obras literarias fai alusión á nenez, unha titulándose, OS NENOS, e a outra constitúe a primeira farsa teatral en galego, dirixida e protagonizada por nenos e da que xa temos falado noutra entrada, AGROMAR.
Ofrecemos un fragmento da primeira obra e que foi recollida en QUINTANA VIVA e que leva por título O BEN:
“Cando tiven dez anos a miña nai deixoume baixar a xogar ao adro da igrexa. Miña nai ficaba no sobrado ollando se me facía mal e chamábame se ía moi lonxe. Mais eu xamais fuxín moito, porque non sabía xogar ren, e ollaba soamente o que facían os outros. Iso gustáballes, pois cando xogaba, tiñan que perder para que gañase o neno do pazo e a cousa non tiña divertimento. En troques, para que fixera algo, facíanme xuíz das liortas que decote tiñan e dábanme a gardar as formas.
Alí xogaban Xunquiño de Lousame e Manuel o fillo de don Pedro. Xunquiño era moi cativeiro, un larafouciñas, pobre, moi bo. Manuel, un foupeiro de moito trasacordo, fillo de home ricaz, era ruín como o diaño. Xunquiño perdía case sempre, e Manuel gañaba, gañaba…
Manuel non sabía as formas que tiña. Xunquiño, ¡meu pobre!, sabía ben que só lle quedaban tres. Eu tiña na man dereita as de Manuel e na esquerda as de Xunquiño. Cando gañaba Manuel non lle quitaba ningunha a Xunquiño, cando gañaba Xunquiño, quitáballe dúas a Manuel.
Así foron as primeiras boas obras que eu fixen”. (XFV).
Compre que nos acheguemos a coñecer a inmensa obra de D. Xosé, tamén a literaria dos primeiros tempos, chea de tenrura, de simple beleza. Era don Xosé un mestre da lingua.
Filgueira Valverde, ademais de manifestar as súas ledas lembranzas da súa nenez, manifestou sempre un grande respecto por esta etapa da evolución humana e traballou por conseguir que moitas persoas tiveran unha mellor infancia. O seu labor a fronte do Tribunal Tutelar de Menores foi premiado coa concesión da Cruz de San Raimundo de Peñafort.
Tamén nas súas primeiras obras literarias fai alusión á nenez, unha titulándose, OS NENOS, e a outra constitúe a primeira farsa teatral en galego, dirixida e protagonizada por nenos e da que xa temos falado noutra entrada, AGROMAR.
Ofrecemos un fragmento da primeira obra e que foi recollida en QUINTANA VIVA e que leva por título O BEN:
“Cando tiven dez anos a miña nai deixoume baixar a xogar ao adro da igrexa. Miña nai ficaba no sobrado ollando se me facía mal e chamábame se ía moi lonxe. Mais eu xamais fuxín moito, porque non sabía xogar ren, e ollaba soamente o que facían os outros. Iso gustáballes, pois cando xogaba, tiñan que perder para que gañase o neno do pazo e a cousa non tiña divertimento. En troques, para que fixera algo, facíanme xuíz das liortas que decote tiñan e dábanme a gardar as formas.
Alí xogaban Xunquiño de Lousame e Manuel o fillo de don Pedro. Xunquiño era moi cativeiro, un larafouciñas, pobre, moi bo. Manuel, un foupeiro de moito trasacordo, fillo de home ricaz, era ruín como o diaño. Xunquiño perdía case sempre, e Manuel gañaba, gañaba…
Manuel non sabía as formas que tiña. Xunquiño, ¡meu pobre!, sabía ben que só lle quedaban tres. Eu tiña na man dereita as de Manuel e na esquerda as de Xunquiño. Cando gañaba Manuel non lle quitaba ningunha a Xunquiño, cando gañaba Xunquiño, quitáballe dúas a Manuel.
Así foron as primeiras boas obras que eu fixen”. (XFV).
Compre que nos acheguemos a coñecer a inmensa obra de D. Xosé, tamén a literaria dos primeiros tempos, chea de tenrura, de simple beleza. Era don Xosé un mestre da lingua.
No hay comentarios:
Publicar un comentario