No meu pequeno xardín
contemplo abraiado
a fermosura das camelias,
na man un libro de poesía,
mentres lembro as notas harmónicas
e melodiosas da Rapsodia Arousá.
Arco da vella multicor,
cores de camelias
que me deixan extasiado.
Ladridos do meu can amigo
no meu recordo a enxebre música
e as verbas senlleiras
dos Seis poemas de mar
in modo antico.
Polifonía de cores
con fondo verde,
escintilar do sol
nos pétalos das camelias
que deitan as bágoas
da xeada
desta fermosa mañán
da invernía,
nun recuncho do Salnés.
Ollo ao lonxe
e segue Cortegada deitada no mar,
o vello petrucio, o Xiabre,
Medulio desexado
que orienta aos mariñeiros
desta Arousa occidental,
matria das
belidas e amadas camelias.
No hay comentarios:
Publicar un comentario