miércoles, 28 de abril de 2010

A QUE LLE DAMOS VALOR?

Certamente vivimos nunha permanente crise de valores, non é cousa nova. Uns valores desprazan a outros; o mundo e a sociedade cambian, estamos en constante evolución.
Non obstante, na sociedade actual hai actividades que están sobrevaloradas, sobredimensionadas. En concreto, quero referirme ao mundo do fútbol, penso que é cousa de tolos. Os deportistas, mellor, futbolistas de élite están desordenada e desaforadamente moi ben pagados. Eu non digo que o deporte, o fútbol teña o seu lugar, hai momentos e espazos para todo. Fronte aos mimados futbolistas (poderiamos dicir o mesmo dos grandes magnates financieiros, para máis inri, algúns verdadeiros delincuentes sen escrúpulos), atopamos profesionais e actividades mal pagadas e mal valoradas. Está ben contemplar a beleza dun gol de Messi. Pero, que sucede cun poema, cun cadro, cunha escultura ou unha peza musical? Profesionais tan necesarios como un cirurxián, un mestre, un profesor, unha ama de casa... para o presente e o futuro da Humanidade e que na maioría dos países están mal pagados e infravalorados. Neste caso, hai unha inversión de valores. Non valoramos na súa xusta medida o que deberamos valorar e estimar máis.
Apreciamos o ter en detrimento do ser. E esto ten unhas consecuencias nefastas a nivel persoal, social e mesmo para a supervivencia do noso mal fadado planeta Terra. O consumismo feroz, o crecemento insostible converten o noso mundo nun mundo inhabitable e inhumano.
Non somos quen de atopar a felicidade nas cousas sinxelas e próximas. Semella que non atopamos satisfacción no valor do traballo ben feito, da realización persoal e profesional. Deberamos disfrutar da familia, das amizades, da práctica activa das artes e dos deportes, na participación social, na contemplación da soberbia natureza, no compartir cos demais os ideais e a vida. Parece que fuximos, que temos présa, escapamos de nós mesmos... Cando sería tan facil vivir en plenitude, contruíndo a nosa felicidade a a dos demais, día a día, hora a hora, minuto a minuto. O goce da vida depende de nós mesmos, das nosas actitudes, da nosa escala de valores.

3 comentarios:

Unknown dijo...

Querido Germán: te he leído con mi escasa comprensión lectora y comparto tu lección tan necesaria de aprender y practicar . Pero me refiero ahora a mi " encuentro maravilloso para mí,en tu colegio"He recorrido tu blogs y he, creo, visto la referencia a vuestra aportación cantada, quería acercarme ahora y me cuesta. Vaya pues, mi percepción de vuestro colegio magnífico. Completar el espacio interior con la apertura exterior tan amplia y llena de vida adonde vuestras promesas de vida pueden acercarse y compartir con el PROFE la visión es un regalazo.A su alcance insectos,aves,huevos, proceso de incubación, desarrollo de polluelos...Vuestra charca para admirar nenúfares, peces...La identificación de plantas ...Y qué decir cómo las columnas de vuestro centro decoradas hablan de la fortaleza embellecida y cómo no ver la VIDA que se manifiesta llena de colorido y fuerza en vuestras paredes interiores vestidas por las semillas que os llegan y que, germinan y crecen. Felicitaros y con vuestro crecido entusiasmo ADELANTE. PARA TODOS MI FELICITACIÓN AGRADECIDA.Por vuestro regalo hecho imagen logradísimo de Villagarcía gracias pero no deseo nada que suponga una adquisición . " A nadie debáis más que amor " dice S. Pablo, El mío es imperfecto pero lo merecéis y lo manifiesto. Un abrazo María

FILGUEIRA VALVERDE por Xermán Torres dijo...

María, gracias por tus amables palabras. Todos en mi colegio quedamos admirados de tu sabiduría, de tu delicada y bondadosa personalidad. Tu visita ha sido una gran lección para todos, lo que nos demuestra que gran maestra eres. Recibe un fuerte abrazo y mi admiración y cariño por ti.
Para ti unha agarimosa e forte apreta.
Xermán Torres

Unknown dijo...

Querido Xermán : Delegado, para mi ,del Colegio Piñeiriño, No tengo aquí la posibilidad de leer algo referido a cosa que me sea conocida, por éso las fotos de la VIDA de vuestros alumnos, para vivificar las vallas me produjo honda satisfacción y regocijo.¡ Qué hermoso tener señaladas vuestras plazas de Igualdad, Tolerancia y Paz. Hermoso, a cielo abierto fluir PROFES Y ALUMNOS y saber que el viento lleva todo lo BUENO QUE EXTERIORIZAMOS. Mi felicitación y cariño María