AS VERBAS

MARABALLA.- Sobre esta verba fala o mestre Filgueira no seu primeiro ADRAL nun artigo chamado O ARUME ARPADO, onde indica que é unha das numerosas variedades da palabra arume, que nomea as acículas dos pinos.
Na miña infancia teño escoitado, no ámbito local de Caldas de Reis, a palabra maraballa, referida a unha herba de forma radial, estrelada que era moi gorentosa para os coellos. Aínda lembro a miña nai recollendo maraballas cun coitelo vello no herbal que había preto do río Umia e do lavadoiro de auga quente de Caldas. Ese mesmo herbal servía para poñer a roupa a clarear e como tendedeiro comunal. Tamén me lembro como os coellos comían con fruición as para eles saborosas maraballas.
Aínda que Filgueira escribe esta verba con "b", eu tamén a escribía así, nos diccionarios de lingua galega actuais figura: maravalla, e no Gran Diccionario Xerais da Lingua Galega, atopamos esta acepción da palabra: "Xénero de plantas vivaces da familia das compostas, de follas alternas de cor variable; comprende unhas vinte especies das que a máis coñecida é a CALENDULA OFFICINALIS.

(No meu debuxo aparece un coello e un esquema de como recordo que era a maraballa, da que el é un gran devorador).