O tío Manolito na lembranza

Xogo de verbas para o meu tío Manolito

Están tristes os xiríns,

xa non cantan os merlos

vaise a ledicia polo río,

foise o tío Manolito ao alén.

Leváronse os seus sorrisos,

anda de estrela en estrela

buscando nos niños os ovos

de novas e siderais aves.

Desde alá verá a Galicia,

a súa amada terriña,

desexando máis xustiza

e máis ledicia para todos.

Chouta ledo meu querido tío

desde planeta en planeta

que interesantes documentais ves,

que a viaxe sexa para ti feliz.

Os teus lembrarante por sempre,

a Puca triste sen ti

envíache seu mellor ladrido.

Túa terra caldense nota túa ausencia.

Voa libre polo espazo

nos nosos corazóns repousas,

tempo de paz e de estrelas,

es capitán do tempo inabarcable.

                      Xermán Manuel Torres