O CASTRO ALOBRE

Podiamos definir os castros como poboados autodefensivos construídos en zonas estratéxicas. Dentro das súas diversas edificacións combinaban vivendas familiares con locais comunais. Xeralmente construíanse en zonas elevadas cunha boa e extensa visión da comarca onde estaban ubicados. Contaban con murallas e fosos defensivos concéntricos. A maioría das veces con saídas cara o mar ou cara os ríos.
Este tipo de construccións pertencen a poboadores pre-romanos de Galicia, da época coñecida como da Idade dos Metais, máis concretamente de Idade de Ferro. Falamos da cultura castrexa, da que hai restos espallados por toda Galicia.
No Museo de Pontevedra custódiase o tesouro castrexo atopado en Caldas de Reis e constituído por máis de 30 Kg de ouro. Tendo en conta, que é tan só unha parte do que se poido conservar.
En Vilagarcía de Arousa foi estudiado por Fermín Bouza Brey o chamado Castro Alobre, que é o berce, a orixe da Vila de García medieval, a carta puebla da mesma fóralle outorgada ao nobre García de Caamaño, fundador do que hoxe é Vilagarcía de Arousa. O documento da carta puebla foi atopado por Bouza Brey entre a valiosa documentación do pazo do Señorío de Rubiáns e donada polos herdeiros de Bouza Brey ao Concello de Vilagarcía de Arousa.
No Castro Alobre estanse a realizar excavacións que están dando a coñecer restos castrexos, como os da máis antiga telleira coñecida de Galicia e outros restos de singular importancia. O Concello de Vilagarcía de Arousa trata de museizar ditos achados e darlle valor á zona. Ao mesmo tempo deséxase promocionar o coñecemento do xacemento e o do seu entorno no chamado Montiño, facendo campañas entre os escolares e invitando a toda a poboación e visitantes para que se acheguen a tan importante lugar. Trátase de coñecer as nosas orixes.

Procedencia das imaxes:

- Fotografías propias

- Documentos extraídos de folletos do Concello de Vilagarcía de Arousa