Hoxe queremos darlle voltas ao verbo ESCINTILAR. É unha verba de procedencia latina, vén de SCINTILLA, que significa “chispa”. O diccionario, entre outras acepcións, reflicte as seguintes sobre o verbo indicado:
1.- Emitir intermitentemente raios de luz de intensidade e de cor variable; esfacharear.
2.- Teren as estrelas a súa característica oscilación de luz.
Imos fixarnos na palabra ESTRELA, que procede do latín: STELLA, consultando o diccionario, dinos que estrela significa: astro que brilla con luz propia.
O pestanexar das estrelas é como se realmente botaran chispas; as estrelas botan chispas que chegan ata nós nas noites despexadas. Estes días pasados de noites xélidas poidemos contemplar as estrelas que escintilaban, dende as distancias siderais, cun fulgor impresionante.
Na zona de Arousa, ademais das noites claras da invernía, pódese gozar co escintilar das estrelas no mes de agosto, cando se aprecia ben, ollando cara o norte a nosa fermosa galaxia a Vía Láctea, que indica o camiño cara Compostela: campo de estrelas. Que sen dúbida, escintilarán dun xeito vigoroso neste Ano Santo Compostelano.
O pálpito do corazón humano é como o escintilar acompasado das estrelas. O ritmo do cosmos coas súas regularidades e irregularidades semella a humana natureza, un microcosmos; ao fin, os humanos non somos máis que pó de estrelas, chegados nun momento dado a este planeta azul, e o escintilar das mesmas reprodúcese no interior e no exterior de nós mesmos. Que sexamos lumieras, que emitamos raios de luz de razón e de sentimento.
1.- Emitir intermitentemente raios de luz de intensidade e de cor variable; esfacharear.
2.- Teren as estrelas a súa característica oscilación de luz.
Imos fixarnos na palabra ESTRELA, que procede do latín: STELLA, consultando o diccionario, dinos que estrela significa: astro que brilla con luz propia.
O pestanexar das estrelas é como se realmente botaran chispas; as estrelas botan chispas que chegan ata nós nas noites despexadas. Estes días pasados de noites xélidas poidemos contemplar as estrelas que escintilaban, dende as distancias siderais, cun fulgor impresionante.
Na zona de Arousa, ademais das noites claras da invernía, pódese gozar co escintilar das estrelas no mes de agosto, cando se aprecia ben, ollando cara o norte a nosa fermosa galaxia a Vía Láctea, que indica o camiño cara Compostela: campo de estrelas. Que sen dúbida, escintilarán dun xeito vigoroso neste Ano Santo Compostelano.
O pálpito do corazón humano é como o escintilar acompasado das estrelas. O ritmo do cosmos coas súas regularidades e irregularidades semella a humana natureza, un microcosmos; ao fin, os humanos non somos máis que pó de estrelas, chegados nun momento dado a este planeta azul, e o escintilar das mesmas reprodúcese no interior e no exterior de nós mesmos. Que sexamos lumieras, que emitamos raios de luz de razón e de sentimento.
A VOZ DOS LITERATOS:
Eu sei dunha estrela
perdida nos ceos,
irmá dos meus soños
e dos meus anceos.
A estrela rebrilla
cando miro para ela
cos ollos abertos
e ollada sinxela. (MANUEL MARÍA: A ESTRELA SEN NOME, Os soños na gaiola.(1994).
¡Chegará unha mocidade de estrelas! (RIVAS, Manuel: CANTIGA DA PRIMEIRA VELLEZ, Mohicania.(1986).
Un souto tiven eu de follas de ouro
escintilando ao sol do mediodía
e unha sombra que amena protexía
a púber inocencia dos meus soños. (PENAS, Ánxeles: O santuario intocable.(1992).
Debaixo deste esplendor, unha túnica de vento sutil
percorre a eternidade deste ceo lascivo. (GARCÍA, Xosé Lois: MEMORIA DA CINZA IGNORADA, Rosto incompleto.(1996).
Ondulando no éter de latexos eternos
con afáns inauditos e fabrís esplendores,
agreguemos os suores a outros suores fraternos
dos que nos precederon nos humanos labores
ondulando no éter de latexos eternos. (PICOUTO, Millán: HIMNO A NÓS MESMOS, Obra lírica completa.(2000).
(A imaxe corresponde ao cadro de Vincent Van Gogh: A Noite Estrelecida - La Nuit Étoilée, xuño de 1889).
No hay comentarios:
Publicar un comentario